#μένουμεσπίτι: Ιδέες για να περάσετε δημιουργικό χρόνο στο σπίτι: Τα 10 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών! #Day8

Το IEK EUROTEAM υποστηρίζει ενεργά τη δράση #μένουμεσπίτι και δίνει ιδέες για να περάσετε ευχάριστα το χρόνο σας στο σπίτι!

#Day 8

Τι καλύτερο από την παρέα ενός βιβλίου, τώρα που είμαστε στο σπίτι! Σας παρουσιάζουμε τα 10 καλύτερα βιβλία όλων των εποχών!

#1 Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ

Η ιστορία του «Μικρού Πρίγκιπα» είναι ένα μαγικό παραμύθι γραμμένο για μικρούς και μεγάλους. Είναι ένα παραμύθι διαχρονικό, αφού εδώ και πενήντα τέσσερα χρόνια αφήνει με τον ίδιο τρόπο άφωνους από συγκίνηση όσους το διαβάζουν. Ένα πιλότος που, κουρασμένος πια από τη σχέση του με τους ανθρώπους, ζει αποτραβηγμένος από αυτούς, σε μια από τις πτήσεις του αναγκάζεται να προσγειωθεί στην έρημο της Σαχάρας, γιατί το αεροπλάνο του παθαίνει βλάβη. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά, με προμήθειες νερού ίσα ίσα για οκτώ μέρες. Εκεί συναντάει τον μικρό πρίγκιπα, ένα χρυσαφένιο παιδί, φερμένο από έναν άγνωστο πλανήτη, μεγάλο όσο ένα σπίτι. Ο μικρός πρίγκιπας ταξιδεύει εδώ και ένα χρόνο, επισκέπτεται καινούργιους πλανήτες, θέλει να δει και να μάθει. Είναι όμορφος κι ευαίσθητος, αμείλικτος και διάφανος, περίεργος κι απρόβλεπτος όπως μονάχα τα παιδιά μπορούν να είναι. […]

#2 ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ

“Είναι παγκόσμια αναγνωρισμένη αλήθεια πως ένας ανύπαντρος και πλούσιος άντρας έχει βέβαια ανάγκη από μια σύζυγο. Όσο και αν είναι λίγο γνωστά, λοιπόν, τα αισθήματα και οι απόψεις αυτού του ανθρώπου, όταν για πρώτη φορά έρχεται να κατοικήσει σε μια γειτονιά, η αλήθεια αυτή είναι τόσο καλά χαραγμένη στα μυαλά όλων των κοντινών γειτόνων του, ώστε αυτός πια ο κύριος να θεωρείται σαν νόμιμο κτήμα της μιας ή της άλλης κοπέλας”.
Ένα από τα πιο αγαπημένα και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα της Τζέην Ώστεν, όπου, μέσα από μιαν ιστορία χτισμένη πάνω στα γνώριμα μοτίβα της -έρωτας και γάμος, ελπίδες και διαψεύσεις- και σε μια διελκυστίνδα ανάμεσα στη σοβαρότητα και τη σάτιρα, η συγγραφέας αναδεικνύεται σε ιστορικό και ηθογράφο της αγγλικής μεσοαστικής τάξης του ύστερου 18ου
αιώνα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

#3 ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΑ ΥΨΗ

Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη, που πρωτοεκδόθηκαν το 1847, είναι η άγρια και γεμάτη πάθος ιστορία της σχεδόν δαιμονικής αγάπης μεταξύ της Κάθριν Έρνσω και του Χήθκλιφ. Η δράση του μυθιστορήματος είναι χαοτική και βίαια, αλλά η ολοκληρωμένη σύνθετη δομή του, οι γλαφυρές περιγραφές του θυελλώδους και μοναχικού αγγλικού τοπίου του Γιόρκσαϊρ και η ποιητική μεγαλοσύνη του οράματος της Έμιλυ Μπροντέ συνδυάζονται έτσι ώστε το βιβλίο να αποκτήσει το βάθος και την απλότητα μιας αρχαίας τραγωδίας.
Τούτο το αριστούργημα, που γράφτηκε από μία κοπέλα εικοσιεφτά ετών και δημοσιεύτηκε ένα χρόνο πριν από το θάνατό της, στα τριάντα της χρόνια, στέκεται ίσως ως ένα από τα πλέον πρωτότυπα έργα της αγγλικής γλώσσας και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Στον ενάμιση αιώνα του βίου του έχει γοητεύσει εκατομμύρια αναγνώστες, έχει διεγείρει και έχει προκαλέσει την επινοητικότητα εκατοντάδων κριτικών και μελετητών. Ήταν και παραμένει ακόμη το δημοφιλέστερο έργο της αγγλικής λογοτεχνίας και στην ιστορία της κριτικής του αποτυπώνεται η ιστορία της εξέλιξης της κριτικής σκέψης των νεότερων χρόνων. Πάνω του έχουν δοκιμαστεί όλες οι σχολές και οι τάσεις της λογοτεχνικής κριτικής.
Στην Ελλάδα το έργο πέρασε σαν φτηνό ρομάντζο μέσα από τις εκδόσεις για τα καροτσάκια και τις ραδιοφωνικές του αναγνώσεις. Η παρούσα έκδοση επιχειρεί να ξαναδώσει την αξία του στο αριστούργημα αυτό της λογοτεχνίας του 19ου αι. με τη νέα μετάφραση του Άρη Μπερλή και την εκτενή εισαγωγή του, που αποτελεί μία διαδρομή στην κριτική αντιμετώπιση του έργου από την εμφάνισή του μέχρι σήμερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

#4 Ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

«Σ’ ένα χωριό της Μάντσας, που δε θέλω να θυμηθώ τ’ όνομά του, ζούσε εδώ και κάμποσα χρόνια ένας ιδάλγος, από κείνους που έχουν ένα πολεμικό κοντάρι στην οπλοθήκη τους, μια παλαιική ασπίδα, ένα αχαμνό αλογάκι κι ένα λαγωνικό σκυλί. Η ηλικία του ζύγωνε στα πενήντα ήταν άνθρωπος με γερή κράση, ξεραγκιανός, μ’ αδύνατο πρόσωπο, πολύ πρωινός, κι αγαπούσε με πάθος το κυνήγι. Όταν έμενε δίχως εργασία, καταγινότανε διαβάζοντας ιπποτικές ιστορίες, ώσπου στο τέλος απόχτησε μια τέτοια μανία για το διάβασμά τους, που περνούσε τις νύχτες του διαβάζοντας από το βράδυ ως το πρωί, και τις ημέρες του από το πρωί ως το βράδυ. Κι έτσι ο λίγος ύπνος και το πολύ διάβασμα του ξέραναν το μυαλό σε βαθμό που να χάσει το λογικό του και τονε κυρίεψαν οι πιο αλλόκοτες ιδέες που πέρασαν ποτέ από τρελού κεφάλι. Του φάνηκε πως ήτανε σωστό κι ωφέλιμο, τόσο για να λάμψει η δόξα του, όσο και για το καλό του τόπου του, να γίνει πλανόδιος ιππότης να γυρίζει τον κόσμο, με το άλογό του και τα όπλα του, να γυρεύει περιπέτειες, και να κάνει κι αυτός όλα όσα είχε διαβάσει πως έκαναν οι πλανόδιοι ιππότες να διορθώνει όλων των ειδών τις αδικίες, να μπαίνει σε τόσες συμπλοκές, σε τόσους κινδύνους, ώστε, νικώντας παντού, να κάνει αθάνατο τ’ όνομά του: Δον Κιχώτης ντε λα Μάντσα!».
Ο Δον Κιχώτης, από τα μεγαλύτερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και το πιο διαδεδομένο μετά τη Βίβλο, παρουσιάζεται εδώ στην κλασική μετάφραση του Κ. Καρθαίου, αλλά σε νέα έκδοση και σε μονοτονικό, καθώς απευθύνεται στο σύγχρονο αναγνώστη και τον προσκαλεί να ακολουθήσει -εκ του ασφαλούς- τον Μεγάλο Πλανόδιο στους δρόμους της αθανασίας του. Καλή ανάγνωση σε όλους! Υγιαίνετε! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

#5 ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ

Οι «Μεγάλες Προσδοκίες» είναι η υπέροχη ιστορία του νεαρού Πιπ που ζει στη φτώχεια του χωριού του, ώσπου οι τρομερές συμπτώσεις τον φέρνουν στο Λονδίνο, στους κύκλους του «καλού κόσμου». Μέσα από τις περιπέτειες του Πιπ, που παρατηρεί τον κόσμο γεμάτος όνειρα κι ερωτηματικά, ο Ντίκενς περιγράφει την Αγγλία της πρώτης βιομηχανικής εποχής, μιας σκληρής εποχής όπου όμως τα θαύματα ήταν δυνατά. Με φόντο την ύπαιθρο, που παρακμάζει, και το άστυ, που αναπτύσσεται γοργά, ο Ντίκενς δημιουργεί μια σειρά αξιαγάπητους χαρακτήρες (όπως τον καλοκάγαθο Τζο και την γλυκιά Μπίντυ) που συγκρούονται με τους Κακούς, που κι αυτοί απ’ την πλευρά τους έχουν τις δικαιολογίες τους. Η ωραία Εστέλλα είναι δύστροπη και καταστροφική, η μις Χάβισαμ είναι μισότρελη, η αδελφή του Πιπ είναι μια μέγαιρα: και ο Μάγκγουιτς, που αποτελεί με τον τρόπο του το κέντρο αυτής της ιστορίας, είναι ένας παράνομος – σαν τον Γιάννη Αγιάννη στους Αθλίους. Όμως πίσω από τα φαινόμενα κρύβονται απρόσμενες αλήθειες και παλιά μυστικά που συνιστούν την ίδια την πλοκή και που κινούν το γαϊτανάκι των ηρώων. Ο ανικανοποίητος έρωτας, η φιλία, η μοίρα, η εκδίκηση, οι ταξικές συγκρούσεις, η κοινωνική αναρρίχηση, η αρρώστια, ο θάνατος και η λύτρωση περιγράφονται εδώ με ρεαλισμό και χιούμορ: οι δραματικές σκηνές είναι συνταρακτικές, οι κωμικές είναι ξεκαρδιστικές και οι πρώτες διαδέχονται τις δεύτερες σε μια μνημειώδη σύνθεση.

#6 ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑ

Το “Εκατό Χρόνια Μοναξιά” αποτελεί θεματικά μια ενότητα με τρία άλλα προηγούμενα μυθιστορήματα του συγγραφέα και με δύο από τις συλλογές διηγημάτων. Είναι το βασικό σκηνικό όπου εμφανίζονται, ολοκληρώνονται ή συμπληρώνονται οι ιστορίες και οι ήρωες. Εδώ ολοκληρώνεται το δράμα του Συνταγματάρχη που δεν έχει κανέναν να του γράψει και τον συναντούμε, νεαρό ακόμα, να παραδίδει την περιουσία του επαναστατικού στρατού και να παίρνει την απόδειξη από το χέρι του ίδιου του συνταγματάρχη Αουρελιάνο Μπουενδία. Μαθαίνουμε το τέλος της ιστορίας από τα Ανεμοσκορπίσματα και βλέπουμε τους ήρωες της Κακιάς Ώρας να ξαναζούν στο πρόσωπο του Χοσέ Αρκάδιο Μπουενδία. Συναντούμε περαστικιά την Αθώα Ερέντιρα και την άσπλαχνη γιαγιά της και γνωρίζουμε τη μοναξιά της εξουσίας, τη μοναξιά του μίσους και του πολέμου και πως οι λαοί που καταδικάστηκαν “σε εκατό χρόνια μοναξιά δεν είχαν δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γη”. Ο ίδιος ο συγγραφέας στο λόγο που έβγαλε στην απονομή του βραβείου Νόμπελ μίλησε για τη μοναξιά της Λατινικής Αμερικής και ζήτησε από τ’ ανεπτυγμένα κράτη να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία σ’ αυτούς τους λαούς, ιδιαίτερα στις μέρες μας που αγωνίζονται για την πολιτική τους αυτονομία. […]

#7 Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Η Αλίκη είχε αρχίσει να βαριέται έτσι που καθόταν πάνω στο χορτάρι χωρίς να κάνει τίποτα. Πλάι της, η αδερφή της διάβαζε ένα ανόητο βιβλίο χωρίς εικόνες και χωρίς διαλόγους. “Τι περίεργη ιδέα!” σκεφτόταν η Αλίκη. “Μπορεί στ’ αλήθεια να διασκεδάζει κανείς διαβάζοντας ένα βιβλίο που δεν έχει ούτε εικόνες ούτε διαλόγους;”
Αναρωτιόταν -αλλά σκεφτόταν πάρα πολύ αργά, πάρα πολύ νωχελικά, έκανε τόση ζέστη!- αν η χαρά που θα ένιωθε φτιάχνοντας μια γιρλάντα από μαργαρίτες θα της έδινε το κουράγιο να σηκωθεί και να τις μαζέψει, εκείνες τις μαργαρίτες, όταν ξαφνικά ένας ωραίος Λευκός Κούνελος με ροζ μάτια πέρασε τρέχοντας ακριβώς δίπλα της. Αυτό το γεγονός δεν ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτο: στο κάτω κάτω, τι το ξεχωριστό είχε το ότι είδε να περνάει ένας Λευκός Κούνελος; Και στην Αλίκη δε φάνηκε καν απίστευτο όταν άκουσε εκείνο τον Κούνελο να μουρμουρίζει:
“Ω, Θεέ μου! Ω, Θεέ μου! Θ’ αργήσω!” […]

#8 ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ
Η ιστορία της Σαχραζάτ και τα πρώτα από τα μαγευτικά της παραμύθια, όπως “ο ψαράς και το τελώνιο”, “οι περιπέτειες του Σιντιμπάντ” και “ο μαγεμένος πρίγκιπας”, μαζί με τις απίστευτες ιστορίες του Χαλίφη Χαρούν-Ερ-Ρασσίντ.
ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ
Οι ερωτικές περιπέτειες του χαλίφη Άλ Μουταουάκιλ, οι αφηγήσεις των τριών αστυνόμων, το παραμύθι του Κάμαρ-Εζ-Ζαμάν, και άλλες θαυμαστές ιστορίες.
ΤΟΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Τα επτά ταξίδια του Σεβάχ του Θαλασσινού και πολλά πικάντικα ανέκδοτα του Χαρούν Ερ Ρασσίντ, με σκλάβους, κυράδες, ποιητές, διαβόλους, μυλωνάδες, άγριους Άραβες, ακόμα και με τον Μεγαλέξανδρο και άλλους πολλούς ήρωες.
ΤΟΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ
Οι ιστορίες της Γκιουλνάρ της θαλασσογεννημένης και του γιου της Μπάντρ Μπεσσίμ, του Γανέμ Μπεν Αγιούμπ, του Ζουρλού και σκλάβου της αγάπης, του τρελού ερωτευμένου, των ερωτευμένων της Μεδίνας, των ερωτευμένων της ερήμου, και το βιβλίο του Μπακμπούκ.
ΤΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ
Οι σκληρές και συνάμα τρυφερές περιπέτειες του Νουρ εν Ντιν Άλη και της ωραίας Ανίς Ελ Γκαλίς, οι πανουργίες της Δαλιδάς και της κόρης της Ζέναμπ της κουνελοπιάστρας, το απίστευτο παραμύθι του εβένινου αλόγου και άλλα αφηγήματα.
ΤΟΜΟΣ ΕΚΤΟΣ
Το βιβλίο του Ζάιν Ελ Ασσνάμ, ο κοιμισμένος που… ξύπνησε και ο έμπορος της Βαγδάτης. Τι κρύβουν οι νύχτες της Βαγδάτης για τον χαλίφη Χαρούν Ερ Ρασίντ, που τριγυρίζει μεταμφιεσμένος στους δρόμους της. Ο τυφλός Μπάμπα Αμπντουλλάχ και ιστορίες με πρίγκιπες, πριγκίπισσες και νεράιδες…
ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ
Το τελώνιο του λυχναριού του Αλαντίν, η ιστορία της μικρής βασανισμένης αδελφής, και ο Αλή Μπαμπάς και οι σαράντα κλέφτες.

#9 ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ

Στην πρώτη έκδοση του ημερολογίου της κόρης του, ο Όττο Φρανκ θεώρησε σκόπιμο να αφαιρέσει ορισμένα αποσπάσματα, τα οποία έκρινε ότι, για διάφορους λόγους, δεν έπρεπε να δημοσιευτούν. Μετά το θάνατό του, το Ίδρυμα ‘Αννα Φρανκ της Βασιλείας, ως γενικός κληρονόμος του, αποφάσισε να εκδώσει το ημερολόγιο χωρίς καμιά περικοπή, όπως θα το ήθελε η ίδια η Άννα. Το βιβλίο αυτό είναι η οριστική έκδοση του ημερολογίου της Άννας Φρανκ, χωρίς περικοπές και επιπλέον με ορισμένες προσθήκες και αλλαγές, που είχε κάνει η ίδια, λίγους μήνες πριν από τη σύλληψή της, όταν άκουσε στο ραδιόφωνο ότι γραπτά σαν τα δικά της θα δημοσιεύονταν μετά τον πόλεμο ως μαρτυρίες των απλών ανθρώπων για τη ζωή τους κάτω από τη γερμανική κατοχή στην Ολλανδία. Αλλά το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» δεν είναι μόνο η καταγραφή της καθημερινής τραγωδίας των θυμάτων του ναζισμού. Είναι και η έκφραση των ονείρων και των φόβων μιας κοπέλας, που δε διαφέρουν από τα όνειρα και τις ανησυχίες των εφήβων οποιασδήποτε εποχής και οποιασδήποτε χώρας. Και η Άννα Φρανκ δεν είναι μόνο μάρτυρας της θηριωδίας του ανθρώπου, αλλά και ένα σύμβολο πίστης στη θεμελιώδη καλοσύνη και την ανθρωπιά του. Για τους δύο αυτούς λόγους, το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» θα εξακολουθήσει να είναι ένα πολύτιμο ντοκουμέντο για πολλά χρόνια ακόμα, μια προειδοποίηση κι ένα μήνυμα ελπίδας.

#10 ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ

Θες να κάνεις φιλοσοφία; Γράψε ένα μυθιστόρημα. Η προτροπή ανήκει στον Αλμπέρ Καμύ και φαίνεται ότι ακριβώς αυτήν αποφάσισε να ακολουθήσει ο Ουμπέρτο Έκο όταν, πριν από τριάντα χρόνια, ήδη καθιερωμένος ως ακαδημαϊκός, στοχαστής και δοκιμιογράφος, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της μυθοπλασίας με “Το Όνομα του Ρόδου”. Έργο συγκεντρωτικό και φυγόκεντρο, καμωμένο από μια ετερόκλητη πρώτη ύλη που η εύθυμη μαεστρία του Έκο καταφέρνει να συναρμόσει δημιουργικά. “Το Όνομα του Ρόδου” εξακολουθεί να μας σαγηνεύει ύστερα από τριάντα χρόνια, ακριβώς εξαιτίας αυτής της απροσδιόριστης μορφής που του επιτρέπει να διατελεί στα όρια ανάμεσα στο μυστηριώδες και το αυτονόητο, το αποκρυμμένο και το προφανές, το περιπετειώδες και το αφηρημένο ή το ιδεολογικό. Ελλειπτικό επειδή είναι σωρευτικό ιδιαίτερων ιστορικών -και όχι μόνο- γνώσεων και πληροφοριών, γκρίζο επειδή είναι πλήρες χρωμάτων και ενός απρόσμενου διακόσμου, ανεπίκαιρο και διαχρονικό επειδή εγκαθίσταται σε χρονικές τομές και εγγράφει την αστυνομική, καταιγιστική του πλοκή μέσα στην Ιστορία, το πρώτο μυθιστόρημα του Έκο λειτουργεί, πλέον, ως σημείο αναφοράς για την παγκόσμια λογοτεχνία.

Enter your keyword